بررسی تأثیر روش لمس درمانی بر شدّت تهوّع شرطی و حاد بیماران مبتلا به سرطان پستان تحت شیمی درمانی در شهر اصفهان

مقدمه: تهوّع، شایع ­ترین، بدترین و پر دردسرترین عارضه ناشی از شیمی­درمانی است و کنترل و تخفیف آن یکی از وظایف پرستاران انکولوژی می­باشد. این مطالعه با هدف تعیین تأثیر برنامه لمس­درمانی بر میزان تهوّع شرطی و حاد زنان مبتلا به سرطان سینه تحت شیمی­درمانی انجام گرفته است.   مواد و روش ­ ها: این پژوهش، یک مطالعه کارآزمایی بالینی یک سو کور با تخصیص تصادفی در سه گروه کنترل، دارونما و آزمون است که در سال 92-1391 در بیمارستان آموزشی اصفهان انجام گرفته است. چگونگی مداخله در آن انجام برنامه لمس­درمانی بر روی زنان مبتلا به سرطان پستان تحت شیمی­درمانی است. به منظور جمع­آوری اطلاعات از فرم بررسی اطلاعات دموگرافیک مقیاس دیداری شدّت تهوّع در دو فاز شرطی و حاد استفاده شد. داد­ه­ها با استفاده از نرم­افزار 16 spss و با استفاده از آزمون­های ساین و کراس کالوالیس تحلیل گردید.   یافته ­ ها: 41% بیماران در هر گروه دچار تهوّع شرطی شدند. آزمون آماری علامت در مقایسه قبل و بعد در هر گروه نشان داد مداخله لمس­درمانی موجب کاهش شدّت تهوّع شرطی در گروه مداخله نشده است(0.5 = p). در مورد شدّت تهوّع حاد آزمون آماری کروس کالوالیس نشان داد شدّت تهوّع طی 24 ساعت بعد از شیمی­درمانی در گروه آزمون کمتر از گروه کنترل و دارونماست (0.001> p).   نتیجه ­ گیری: بر اساس یافته­ها، آموزش و اجرای این روش به وسیله پرستاران بالینی، به عنوان یک مداخله مستقل پرستاری، جهت کاهش تهوّع شرطی ناشی از شیمی­درمانی پیشنهاد می­شود.